Witaj w Rozalinie
Zespół pałacowo – parkowy w Rozalinie to dawna posiadłość Rozalii z książąt Lubomirskich Rzewuskiej. Dzisiaj, po ponad 150 latach, otwiera dla Ciebie swoje podwoje. W bliskiej odległości od Warszawy odkryjesz zachwycający park i XIX-wieczny Pałac projektu Henryka Marconiego. To połączenie elegancji i klasyki. Obecnie w Rozalinie organizujemy wyjątkowe przyjęcia weselne, spotkania rodzinne i biznesowe, niestandardowe eventy, a także szkolenia i konferencje.
Teren zabytkowego parku, stawy, polany oraz ulokowany pośród nich Pałac, namiot bankietowy, awangardowa restauracja z salą konferencyjną i butikowy hotel dają spektrum wielu możliwości, zarówno dla masowych wydarzeń plenerowych, jak i kameralnych, wyjątkowych spotkań przy wspólnym stole oraz wykwintnym menu Szefa Kuchni.
Pałac Rozalin to miejsce dla tych, którzy cenią sobie ciszę, wolną przestrzeń i bogactwo środowiska naturalnego. Obiekt położony jest pośród malowniczych kompleksów leśnych, rozległych pół i łąk, które są częścią „zielonego pierścienia Warszawy”. Ugościmy Cię menu przygotowanym na bazie lokalnych produktów, sezonowych warzyw i ziół z ogrodu Szefa Kuchni oraz mięs wędzonych w naszej wędzarni.
Niezależnie od celu z jakim do Nas przyjeżdżasz dopilnujemy byś poczuł się po prostu wyjątkowo!
Miejsce z przeszłościa
DAWNO DAWNO TEMU…
…a dokładnie do połowy XIX wieku Rozalin nazywał się Starą Wioską. Inicjatorką zmiany nazwy była Aleksandra Franciszka Teofila z Lubomirskich Rzewuska. Miejscowość, jak również posiadłość, którą później wybudowała nazwała na cześć straconej w Paryżu matki Księżnej Rozalii Lubomirskiej z Chodkiewiczów.
RÓŻYCZKA
Księżna była piękną kobietą o wspaniałej figurze, niebieskich oczach i rudoblond włosach. W wieku 19 lat Rozalia poślubiła kasztelana kijowskiego Aleksandra Lubomirskiego, a rok później na świat przyszła córka Aleksandra. „Różyczka” lubiła towarzystwo, zabawę, podróże i romanse. Małżeństwo z kasztelanem było dla niej nudne i pospolite. Zakochana w Tadeuszu Mostowskim, młodym, przystojnym senatorze wyjechała w 1792 roku wraz z córką do Rewolucyjnego Paryża. Pobyt Rozalii nad Sekwaną zakończył się tragicznie. Oskarżona o spiskowe konszachty z dworem Marii Antoniny została aresztowana w październiku 1793 roku. Resztę życia wraz z 5 letnią córką spędziła w rewolucyjnych więzieniach. Nie pomagały starania polskich dyplomatów w tym Kościuszki, ani ekskluzywna znajomość z wielkim Goethe, z którym ponoć pijała kawę i prowadziła dysputy literackie. Została stracona 30 czerwca 1794 roku. Gdyby przetrwała jeszcze niecały miesiąc, do upadku Robespierre’a, byłaby bezpieczna.
ROZALIA
W 1805 roku Aleksandra przejęła imię po matce – Rozalia i poślubiła Wacława Rzewuskiego syna targowiczanina z którym miała czwórkę dzieci. Uwielbiała wojaże do Włoch, na Riwierę, do Wiednia, Petersburga, gdzie obracała się kręgach dworskich. Życie jej męża, którego nazywano „Złotobrodym Emirem” z uwagi na zasługi w walkach na Wschodzie stało się inspiracją dla romantyków: Adama Mickiewicza („Farys”) i Juliusza Słowackiego („Duma o Wacławie Rzewuskim”). Z czasem Rozalia osiadła w Polsce – wybudowała Pałac w Rozalinie, który był jej letnią rezydencją oraz miejscem, gdzie spędziła ostatnie lata życia.
PAŁAC ROZALIN
Warszawiacy spacerujący Alejami Ujazdowskimi, bez trudu zauważą podobieństwo architektoniczne Pałacu do stojącego również pod numerem 27 Pałacyku Wilhelma Raua. Pałacyk Raua projektował Lenardo Marconii, zaś Pałac w Rozalinie został zaprojektowany przez jego ojca Henryka Marconiego – polskiego architekta pochodzenia włoskiego, przedstawiciela klasycyzmu i jednego z najwybitniejszych w połowie XIX wieku. W 1864 roku w wieku 77 lat Rozalia Rzewuska sprzedała Pałac i odtąd zespół pałacowo-parkowy często zmieniał właścicieli. Ostatnią właścicielką była Bronisława Stankiewiczówna, którą w 1949 roku bezprawnie wywłaszczono, mimo, że jej dobra z racji powierzchni nie „podpadły” pod ustawę parcelacyjną. Pałac Rozalin stał się znany na skutek awantury, jaka wokół niego powstała, a której bohaterami stali się użytkownicy i osoba prawowicie pretendująca do jego posiadania – Krystyna Krysowska, która w Rozalinie spędziła całe dzieciństwo. Majątek został odzyskany w 1993 roku. Po wielu latach nowi właściciele krok po kroku, rok po roku pracowali by przywrócić dawny blask zespołu pałacowo – parkowego w Rozalinie. W końcu otworzyli bramy pełnego tajemnic parku, pałacu, a także nowych przestrzeni w tym „Parkowej sypialni” – kameralnego obiektu noclegowego, restauracji Oficyna oraz sali konferencyjnej – tak byś Ty drogi gościu również mógł cieszyć się tym zupełnie niezwykłym miejscem.
